Gramofony: Deja Vu
Deja Vu (1987? ... 2009)
Jak już pisałem gramofony typu Mikrus cieszyły się powodzeniem co zakończyło się zawiązaniem Spółdzielni dla zrobienia jeszcze kilku egzemplarzy. Spółdzielcy podzielili się pracą i tak powstało kilka egzemplarzy.
Były to wersje z talerzem z wałka i lanym, a następnie dociążanym postumentem. Kołki do mocowania ramion i stopy są zgodnie z rozsądną technologią dokręcane, co było spowodowane także ułatwieniem mocowania ramion typu Fonomaster. Była też z całą pewnościa jedna wersja z talerzem z brązu, silnie drążonym, bo jak pamiętam, odlewnia oferowała tygiel o litrowej pojemności czego nie wolno było przekroczyć.
To nie rozwiązywało jednak sprawy rosnącego zapotrzebowania...
Ile było tych gramofonów ? Nie pamiętam ale sądzę, że nie więcej niż 6. Podejrzewam że podobnie jak mój umiarkowanie użytkowane porastają kurzem u Spółdzielców. Były do siebie podobne, ale nie identyczne i z całą pewnością część Spółdzielców sama robiła sobie sterowanie silnika. Był też (i nadal jest) jeden egzemplarz z dużym silnikiem synchronicznym i włącznikiem sieciowy takim jak we wczesnym Linn Sondek :)
Ponieważ mimo prognoz płyty analogowe nie wyginęły całkiem i gramofonami interesuje się nowe pokolenie to z zamrażarki został pobrany jeden z Mikrusów. Po wskrzeszeniu, rozpocznie nowe życie u nowego użytkownika już z nowego pokolenia... Na razie ma jedno ramię...
Widok ogólny.
Widok ogólny.
Na razie jedno ramię SME III.
Napęd na silniku od Maka. Czas trochę nadwyrężył pokrycie galwaniczne, ale jak się spojrzy na niektóre Radmory...
Tekst przygotował dr inż. Maciej Tułodziecki
